ō fōns Bandusiae, splendidior vitrō,
dulcī digne merō nōn sine flōribus,
    crās dōnāberis haedō,
     cui frōns turgida cornibus

5 prīmīs et venerem et proelia dēstinat.
frūstrā: nam gelidōs īnficiet tibi
    rubrō sanguine rīvōs
     lascīvī subolēs gregis.

tē flāgrantis atrōx hōra Canīculae
10 nescit tangere, tū frīgus amābile
    fessīs vōmere taurīs
     praebēs et pecorī vagō.

fīēs nōbilium tū quoque fontium,
mē dīcente cavīs impositam īlicem
15     saxīs, unde loquācēs
     lymphae dēsiliunt tuae.